داد

نشريه اجتماعي-اقتصادي

و پژوهشي-تاريخي

به سوی "همگانی کردن (مالکیت) بزرگترین و استراتژیک ترین وسایل تولید

و به کنترل اجتماعی درآوردن" بخش های کلیــــــــدی اقتصادی

در کوران بحران، کارگران درفش کار را بلنــــــدتر برمی افرازند

در ماه مه سال دو هزار و بیست میلادی، همانا در کوران بحران سخت اقتصادی، چپ ها و دمکرات های جهان با برون دادن اعلامیه ی بسیار برجسته ای، چارچوب کلی نبرد جهانی "کارگران و کشاورزان و توده ها" را برای مرحله ی کنونی ترسیم کردند. متن فارسی این اعلامیه شوربختانه در دسترس گاهنامه ی داد نبود، بدین روی متن کامل آلمانی آن را در پایان این نوشتار، و برگردان بخشی از آن را در دسترس خوانندگان نهاده ایم 

از متن اعلامیه: بایسته است که شکست تاریخی مناسبات سرمایه داری در بازه ی امپریالیستی اش و ضرورت عاجل ساختمان سوسیالیستی را آشکار کنیم، تا به آستانه ی مرحله ی تاریخی نوینی وارد شویم که دگرگونی شتابان نیروهای تولیدی، عاجلانه آن را می طلبد

یکی از خواست های ششگانه ی حزب های کمونیست و سازمان های دمکرانیک جهان در کوران بحران کنونی اقتصاد جهانی، برافراشتن پرچم پیکار است برای:

همگانی کردن (مالکیت) بزرگترین و استراتژیک ترین وسایل تولید، و به کنترل اجتماعی درآوردن بخش های برجسته ی مالی و خدماتی از سوی کارگران، کشاورزان و توده ها، ... سازمان هایی که بدین فراخوان می پیوندند، باهم همکاری خواهند کرد تا نیروی شان را یکی کنند و هدف های گفته شده (خواست های ششگانه) را به پیش برند

ارزیابی ارزنده ای از کارگران آگـــــــــــــاه درون مرز درباره ی

روشنفکران رنگارنگ طبقه متوسط و خواست های کارگری

فاشیسم آن سوی چهره سرمایه داریست که ناتوانایی ها و بحران های مناسبات سرمایه داری را با این نگرش ضد انسانی حل می کند. برخی روشنفکران طبقه متوسط در واقع مجری و اندیشه پرداز این مناسبات شده اند، در حالی که (شماری از) آنها دیروز از مواضعی پرخاش گرانه رو در روی سرمایه داری بودند. آنان امروز با فرو رفتن در پوست میش، درنده خویی سرمایه را تایید می کنند و پوسته ی هواداری از سوسیالیسم نوع سوسیال دموکراسی نولیبرالی را در پشت پرده ی واژه ها، مهر تایید می زنند

روشنفکران طبقه متوسط معتقدند، سرمایه داری می تواند کاستی های خود را ترمیم کند، ولی نمی گویند چگونه؟

آیا با جنگ های منطقه ای که اکثر نقاط جهان را در خود فرو برده، با کشتار های ددمنشانه و گلوله های غنی شده از اورانیوم و مزدوران مذهبی دست ساخته، یا با مسابقه تسلیحاتی که غارت است به گونه ای دیگر

آیا با ریاضت اقتصادی که بار کاستی ها را به دوش رنجبران جهان انداخته، و شاید هم در نهایت دغلکاری بنام آزادی؛ به جای دموکراسی توده ای همانا دموکراسی اکثریت مولدان جامعه علیه اقلیت استثمارگر

واقعیات موجود جهانی بیانگر این حقیقت است که نه مذهب و نه هیچ گرایش خرده بورژوایی دیگری قادر به پیاده سازی عدالت اجتماعی و آزادی برای همه مردم نیست. همه ی این نگرش ها به دست آویزها، ترفندها و ابزارهایی برای فریب توده کارگران و همه زحمت کشان جهان کاربردی می شوند، تا نظام جهانی موجود، توده ها را مسخ نموده، و بعد به تحقیرِ ناآگاهی همان مردم مسخ شده، بپردازد

باید هوشیار بود و فریب ترفندهای رنگارنگ این جماعت سود پیشه را نخورد

به رزمندگان درون مرز

برای گذر کم هزینه از خلافت "خون و خرافه و نفت" در ایران

از بیانیه کمپین هنرمندان و نویسندگان: ما برای «گذر کم هزینه» از «نظام» راهکارهای زیر را پیش می نهیم، بدان آرزوی که در عمل بهبود و تکمیل شوند، و به تدریج و حساب شده به کار آیند

یکم: در هر یکان اقتصادی-آموزشی تشکیل دست کم یک کمیته ی مخفی اعتصاب و کوشش برای بهره گیری از «همه ی ابتکارات نوین جنبش در سراسر کشور» برای سازماندهی اعتراض ها و اعتصاب ها

دوم: در همه ی یکان های بزرگ اقتصادی که بر پایه ی اصل چهل و چهار قانون اساسی می بایست ملی-مردمی اداره شوند، تدارک حساب شده و گام به گام شوراهای کارگران و مزدبگیران برای کنترل امور و جابجایی مالکیت ها، با بهره گیری از «واپسین آزمون های کامیاب» در شماری از کارخانه ها

سوم: در همه ی یکان های اقتصادی که پس از «خودی سازی ها»، به تعطیلی و اخراج کارگران یا فشار روزافزون به مزدبگیران روی آورده اند، تدارک حساب شده و گام به گام شوراهای کارگران و مزدبگیران برای کنترل امور و جابجایی مالکیت ها

چهارم: در همه ی یکان های اقتصادی که توسط «سرمایه گذاران خارجی» و دستیاران داخلی منافع کارگران و مزدبگیران و دارایی های ملی به یغما رفته است، سازماندهی اعتراض ها و اعتصاب ها و تدارک حساب شده و گام به گام شوراهای کارگران و مزدبگیران برای کنترل امور و جابجایی مالکیت ها، هم چون شماری از کشورهای امریکای لاتین

پنجم: کوشش برای سازماندهی سراسری این رویکردها از راه همکاری همه سویه ی «کنشگران یکان های اقتصادی»، و نیز «نهادهای کارگری» ای که به راستی به آرمان های «پایینی ها» باورمندند، در پندار و گفتار و «کردار» به اصل چهل و چهار قانون اساسی که برآیند صد سال نبرد خون بار مردم ماست پایبندند، و اصول بنیادین اعلامیه جهانی حقوق بشر را به رسمیت می شناسند

ششم: زمینه سازی برای فرارویاندن این سازمان سراسری «کنشگران یکان های اقتصادی و نهادهای کارگری-مردمی»، به یک «آلترناتیو سیاسی» برای در دست گرفتن اداره ی امور سیاسی-اجتماعی-اقتصادی و گذر از «خلافت خون و خرافه و نفت»، آن هم با هزینه ی کم و بی دخالت بیگانگان و دست پروردگان آنان

هفتم: کوشش برای جذب بسیجیان، پاسداران، ارتشیان و دیوانیان مردمی که خود از مزدبگیران اند، با بهره گیری از تجربیات خیزش هشتاد و هشت، و نیز «واپسین آزمون های کامیاب» در شماری از یکان های اقتصادی 

از گاهنامه "عصر ما" در آلمان

متن کامل اعلامیه چپ ها و سازمان های دمکراتیک جهان

Unsere Zeit, Germany, 12. Mai 2020

Für die Vergesellschaftung der groكen und strategischen Produktionsmittel, der Finanz- und von für die Gesellschaft wesentlichen Dienstleistungen unter gesellschaftlicher Kontrolle der Arbeiter, Bauern und des Volkes.

Für das Recht der Arbeiterklasse und der Werktنtigen in der Stadt und auf dem Land auf die volle Ausübung ihrer Freiheitsrechte und auf gewerkschaftliche Organisation, auf Tarifverhandlungen, auf Streik, auf Arbeitsplatzsicherheit und auf ausreichende Lِhne, um in Würde leben zu kِnnen.

Es ist notwendig, den historischen Niedergang der kapitalistischen Formation in ihrer imperialistischen Phase und die dringende Notwendigkeit des sozialistischen Aufbaus deutlich zu machen, um dem Beginn einer neuen historischen Etappe entgegen zu gehen, die die auكerordentliche Entwicklung der Produktivkrنfte dringend erforderlich mach

++++

Die Kommunistischen und Arbeiterparteien, die diesen Appell unterzeichnen, erklنren:

Die ernste internationale Situation, die aus der unaufhaltsamen globalen kapitalistischen Krise entstanden ist – die sich jetzt als ein gesundheitliche Notstand ausgedrückt, der sich in so vielen Lنndern ausbreitet – erfordert ein starkes und entschlossenes soziales und politisches Handeln, das die Bedürfnisse der Arbeiterklasse, der verschiedenen Vِlker der Welt und der Menschheit über alles andere stellt.

Die unzureichenden wissenschaftlichen Ressourcen sowie der Raubbau an den ِffentlichen Gesundheitssystemen, der von den kapitalistischen Lنndern im Rahmen einer neoliberalen Anpassungspolitik im Interesse des groكen Monopolkapitals der Welt durchgeführt und von der EU, dem Internationalen Wنhrungsfonds, der Weltbank usw. aufgezwungen wird, bringen grِكere Schwierigkeiten hinsichtlich der dringenden und sehr notwendigen Maكnahmen mit sich, die sofort ergriffen werden sollten, um sowohl die Gesundheit als auch das Leben der Arbeiterklasse und des Volkes zu verteidigen.

Die Degradierung der kapitalistischen Gesellschaften, die auf den Werten des Individualismus, des Konsumismus und des Sozialdarwinismus beruhen, erschwert die Bewنltigung dieser Gesundheitskrise noch mehr, die Werte der Solidaritنt, des Teilens und der sozialen Gerechtigkeit erfordert, Werte, die unsere revolutionنren politischen Projekte kennzeichnen, deren Ziel der Sozialismus-Kommunismus ist.

Gegenwنrtig nutzt der Kapitalismus die gegenwنrtige Gesundheitskrise als perfektes Alibi, um einen neuen Angriff sowohl gegen die Arbeiterklasse als auch gegen alle Vِlker zu starten, indem er das Finanzkapital und die Monopole stنrkt und neue Kürzungen der Lِhne und Rechte der Arbeiterklasse hinzufügt. Die zwischenimperialistischen Konflikte tragen zu einer Spirale der Gewalt und des sozialen Raubbaus bei, die schlieكlich von den Vِlkern und den Arbeitern gleichermaكen bezahlt werden.

Die internationale Arbeiterklasse und die Vِlker müssen auf diese Situation reagieren, die heute von einer weltweiten Oligarchie kontrolliert wird, denn der Gesundheitsnotstand wird kurzfristig schreckliche Folgen haben.

Es ist notwendig, den historischen Niedergang der kapitalistischen Formation in ihrer imperialistischen Phase und die dringende Notwendigkeit des sozialistischen Aufbaus deutlich zu machen, um dem Beginn einer neuen historischen Etappe entgegen zu gehen, die die auكerordentliche Entwicklung der Produktivkrنfte dringend erforderlich macht.

Deswegen rufen wir dazu auf, so viele Aktionen wie mِglich zu starten, damit die Vِlker und die Arbeiterklasse ihre Fahnen des Kampfes hissen.

a. Für einen vollstنndigen Stopp der imperialistischen Blockaden gegen Cuba, Venezuela, Palنstina, den Libanon, den Iran, die Demokratische Volksrepublik Korea, Nicaragua.

b. Für ein sofortiges Ende der imperialistischen militنrischen Aggression in Afghanistan, Syrien, Jemen,

Mali, Irak, Libyen.

c. Für ein sofortiges Ende der Besatzung und für die Wiederherstellung der nationalen Souverنnitنt der

Arabischen Saharauischen Demokratischen Republik.

d. Für ein sofortiges Ende der Unterdrückung der sozialen Bewegungen in Chile, Bolivien, Kolumbien,

Honduras.

e. Für das Recht der Arbeiterklasse und der Werktنtigen in der Stadt und auf dem Land auf die volle Ausübung ihrer Freiheitsrechte und auf gewerkschaftliche Organisation, auf Tarifverhandlungen, auf Streik, auf Arbeitsplatzsicherheit und auf ausreichende Lِhne, um in Würde leben zu kِnnen.

f. Für die Vergesellschaftung der groكen und strategischen Produktionsmittel, der Finanz- und von für die Gesellschaft wesentlichen Dienstleistungen unter gesellschaftlicher Kontrolle der Arbeiter, Bauern und des Volkes.

Schlieكlich rufen wir dazu auf, die Koordinierung aller antiimperialistischen Arbeiter-, Bauern- und

Volkskنmpfe und -krنfte weltweit in einer breiten Front voranzutreiben, die die soziale und politische

Mobilisierung für die Verteidigung der Souverنnitنt der Vِlker organisiert, gegen den imperialistischen Krieg und gegen die Blockaden und für eine internationale soziale und wirtschaftliche Ordnung für die

gesellschaftliche Mehrheit, für die ganze Menschheit, unter den Bedingungen der gegenwنrtigen Entwicklung der Produktivkrنfte, wodurch diese fنhig sind, eine Lِsung für die groكen Forderungen von heute zu geben.

Die Organisationen, die sich diesem Aufruf anschlieكen, werden zusammenarbeiten, um ihre Krنfte zu bündeln und die genannten Ziele voranzubringen.

Für die Menschheit, für die Arbeiterklasse! Für Frieden und soziale Gerechtigkeit! Für den Sozialismus-Kommunismus!

ؤgyptische Kommunistische Partei

Kommunistische Partei Argentiniens

Kommunistische Partei Armeniens

Kommunistische Partei Australiens

Demokratische Progressive Tribüne, Bahrain

Kommunistische Partei Bangladeschs

Kommunistische Partei Belgiens

Brasilianische Kommunistische Partei

Kommunistische Partei Brasiliens

Kommunistische Partei Britanniens

Neue Kommunistische Partei Britanniens

Kommunistische Partei Chiles

Kommunistische Partei in Dنnemark

Deutsche Kommunistische Partei

Kommunistische Partei Ecuadors

Kommunistische Partei Finnlands

Kommunistische Revolutionنre Partei Frankreichs

Vereinigte Kommunistische Partei Georgiens

Irakische Kommunistische Partei

Tudeh-Partei des Iran

Kommunistische Partei Irlands

Kommunistische Partei Israels

Italienische Kommunistische Partei

Jordanische Kommunistische Partei

Kommunistische Partei Kanadas

Kolumbianische Kommunistische Partei

Sozialistische Arbeiterpartei Kroatiens

Kommunistische Partei Kubas

Kommunistische Partei Maltas

Sozialistische Volkspartei – Nationale Politische Assoziation, Mexiko

Neue Kommunistische Partei der Niederlande

Kommunistische Partei Pakistans

Palنstinensische Kommunistische Partei

Palنstinensische Volkspartei

Paraguayische Kommunistische Partei

Peruanische Kommunistische Partei

Philippinische Kommunistische Partei (PKP 1930)

Kommunisten Serbiens

Kommunistische Partei Spaniens

Kommunistische Partei der Vِlker Spaniens

Sudanesische Kommunistische Partei

Syrische Kommunistische Partei (vereinigt)

Syrische Kommunistische Partei

Kommunistische Partei Bِhmens und Mنhrens, Tschechien

Kommunistische Partei der Ukraine

Union der Kommunisten der Ukraine

Ungarische Arbeiterpartei

Kommunistische Partei Uruguays

Kommunistische Partei der USA

Kommunistische Partei Venezuelas

Andere Parteien und Organisationen:

Partido de la Liberaciَn (Argentien)

Pol der kommunistischen Renaissance in Frankreich

Partido de los Comunistas México

Vيa Democrلtica (Marokko)

Volksfront zur Befreiung Palنstinas

Demokratische Front zur Befreiung Palنstinas

Galicische Volksunion

Corriente Roja (Spanien)

Iniciativa Comunista (Spanien)

Uniَn Proletaria (Spanien)

Partei der Arbeit der Schweiz PdAS – PSP

Kommunistische Partei, Schweiz

>>Twitter >> >>

بهارا باش کاين خون گل آلود

برآرد سرخ گل چون آتش از دود

قاجاریان تراژدی صفویان، و ولاییان کمدی آنانند

جسد او (شاه عباس) بعدها از "کاشان به قم منتقل شد و عده ای نوشته اند که این کار پنهانی انجام شد، بعض سیاحان نوشته اند که پادشاهان صفوی، از ترس اینکه مبادا استخوان های آن ها به سرنوشت استخوان شاه تهماسب دچار شود، وصیت می کردند که بعد از مرگ آن ها، چند تابوت مشابه از دروازه های شهر خارج کنند و هر کدام را به طرفی ببرند تا معلوم نشود قبر شاه کجاست، و به همین سبب سنگ قبر شاه عباس در کاشان هم نوشته ای به نام ندارد". دوسرسو نویسنده فرانسوی سده ی هیجده میلادی نیز به همین ناخشنودی ها اشاره دارد، وقتی یادآور می شود؛ "از آنجا که در زمان او (شاه عباس) تاج و تخت پادشاهی در دودمان صفوی نوپا بود، چون او نبیره ی شاه اسماعیل بود و پادشاهی این خاندان میان مردم هنوز آیین دیرینه ای نشده بود، «ترس شاه عباس از مردم کشور خود، بیشتر از ترس همسایگان برون مرزی» بود. شاه عباس در همه ی شهرها و نقاط کشور گروه های آمیخته ای از نژاد و زبان گرد می آورد تا از لحاظ آداب و رسوم و عقاید متفاوت باشند. مردم گرچه همه پیرو یک قانون و دستور بودند، ولی با سیاست (افزوده ی نگارنده: "سیاست تفرفه بیانداز و حکومت کن" یا سیاست "حیدری-نعمتی")، اتحاد و یگانگی در میان آن ها بر علیه دولت غیرعملی می گردید." (آن چه امروز نیز دزدان ولایی و دزدان دریایی، دست در دست هم بدان عمل می کنند). و اینجا یک پرسش از دست اندرکاران "نظام ولایی": آیا دست اندرکاران "نظام ولایی" پس از سه ده سیاهکاری و خون ریـــــــــــزی، سرنوشتی چون "شاهان دین پناه" صفوی خواهند یافت. چند سده پیش، زمینه ی نخبه زدایی و بی رنگ شدن علوم اثباتی و تجربی، و پر رنگ شدن گرایش های خرافی و غیرتجربی را، مجتهدان "متعصب" و "نادان" و "ثروتمند" صفوی فراهم می ساختند، و امروز زمینه ی دگراندیش کشی ها و خرافه گرایی ها را "متعصبان" و "نادانان" و "دارایان" رنگارنگ ولایی فراهم می سازند. آیا فاجعه ی ملی در سال شصت و هفت و کشتار هزاران زندانی سیاسی در دوران "طلایی امام" بازخوانی چنین رویدادهای تلخی نیست: "دو تن از سرداران مراد بیک جهان شاهی و سایلتمش بیک را غازیان (سربازان شاه اسماعیل "مرشد کامل" و متعصب شیعه) زنده زنده به سیخ کشیدند و بریان کردند و به عنوان هشداری به دیگران، به جای کباب" خوردند

اصل چهل و چهار قانون اساسی: پایه ای برای مصادره ی دارایی هایِ به یغما رفته ی توده ها از سوی بازاریان بزرگ، بنیاد-موقوفه خواران فربه، پاسداران بلندپایه، و نوسوداگران مالی-مونتاژی در "خلافت نفتی" ایران

نظام اقتصادی جمهوری اسلامی ایران بر پایه سه بخش دولتی، تعاونی و خصوصی با برنامه ریزی منظم و صحیح استوار است. بخش دولتی شامل کلیه صنایع بزرگ، صنایع مادر، بازرگانی خارجی، معادن بزرگ، بانکداری، بیمه، تأمین نیرو، سدها و شبکه ‏های بزرگ آبرسانی، رادیو و تلویزیون، پست و تلگراف و تلفن، هواپیمایی، کشتیرانی، راه و راه ‏آهن و مانند اینها است که به صورت مالکیت عمومی و در اختیار دولت است. بخش خصوصی شامل آن قسمت از کشاورزی، دامداری، صنعت، تجارت و خدمات میشود که مکمل فعالیتهای اقتصادی دولتی و تعاونی است

از اصل ۴۵ قانون اساسی: پایه ای برای بازپس گرفتن دارایی های تاراج شده ی مردم ایران از دست اندرکاران سامانه ی ولایی

انفال و ثروتهای عمومی از قبیل زمینهای موات یا رها شده، معادن، دریاها، دریاچه ها، رودخانه ‏ها و سایر آبهای عمومی، کوه‏ها، دره‏ ها‏، جنگلها، نیزارها، بیشه های طبیعی، مراتعی که حریم نیست، ارث بدون وارث، و اموال مجهول ‏المالک و اموال عمومی که از غاصبین مسترد میشود

چهار ستون اقتصادي سامانه ولايي که صدها و بلکه هزارها ميليارد دلار سرمايه هاي مردمی را در درازنای چند دهه به جیب زده یا بر باد داده اند، نزديک به هشتاد درصد اقتصاد ايران را زيردست دارند. اين جهار نيرو عبارتند از بازرگانان بزرگ، بنياد-موقوفه خواران فربه، پاسداران بلندپایه، و نوسوداگران مالی-مونتاژی در درون سامانه ی ولايي. دستياران نهان و نانهان برون مرزي آنان نيز بویژه انحصارهاي نفتي-نظامی-مالی بين المللي هستند. سرکوب گستاخانه و خونبارانه ی جنبش هاي زنان و جوانان و روشنگران، و ویژگان کارگران و مزدبگبران و رنجبران، از سوی "خلفای نفت ایران" پوششي است براي اين چپاول کم پیشنه و همه سويه